Księgarnia

Autor rekonstruując historię Straszęcina na podstawie wspomnianych źródeł i opracowań, sięga aż do wieku XII, a kończy ją na II wojnie światowej i roku 1944, a więc na momencie, gdy Straszęcin traci swoich ostatnich właścicieli Stubenvollów, którzy zostali zmuszeni do opuszczenia majątku. (...) Na szerokim, przywołanym przez ks. Musiała historycznym planie ukazane są indywidualne biografie, które stają się jednym z ważniejszych kluczy do czegoś, co można nazwać próbą rekonstrukcji tożsamości regionu, jego indywidualnych rysów. (prof. dr hab. Elżbieta Wichrowska, Uniwersytet Warszawski)

Katalog do wystawy "Na fundamentach wiary. Kościół Katolicki ziemi dębickiej na przestrzeni wieków". 48 stron to nie tylko kolorowe zdjęcia najciekawszych eksponatów, lecz także artykuły będące objaśnieniami treści zawartych na tejże ekspozycji.

Pierwszy numer Rocznika Muzeum Regionalnego w Dębicy poświęcony jest historii Kościoła rzymskokatolickiego na terenie Dębicy i okolic. Nawiązuje bowiem do Jubileuszu 1050-lecia Chrztu Państwa Polskiego i sesji popularnonaukowej z listopada 2016 i do najbliższej, zaplanowanej na marzec 2017 roku.

Autorka zaprezentowała szeroki, całościowy wachlarz: od struktur Zgromadzenia, poprzez liczebny rozwój, przekrój demograficzny członkiń, aż do wielopłaszczyznowej działalności prowadzonej przez te siostry zakonne. [...] Celem monografii jest całościowe przedstawienie dziejów Zgromadzenia w podanym przedziale czasowym i przyjętym terytorium. Na płaszczyźnie dziejowej zmieniających się kilkakrotnie warunków politycznych i państwowych w Małopolsce, życia Kościoła lokalnego, Autorka profesjonalnie i dojrzale zaprezentowała: początki, rozwój, trudności, podstawy materialne, różnorodną działalność i stan prawny Zgromadzenia Służebniczek Dębickich.
/z recenzji ks. dra hab. prof. UKSW Jana Pietrzykowskiego SDB/

Pozycja ta jest wznowieniem po 103 latach od ukazania się pierwszej części pozycji „Ważniejsze Dokumenty Do Historyi Miasta Dębicy” zebranych i opracowanych przez profesora Józefa Wyrobka i 83 latach po jego śmierci, a równocześnie jest próbą udostępnienia tych jakże ważnych dokumentów dla historii naszego miasta po raz pierwszy w języku polskim. Muzeum Regionalne podjęło próbę przetłumaczenia oryginału z języka łacińskiego na język polski całości dzieła, czyli siedmiu ksiąg. Obecna pozycja łączy w sobie dwie części- część III i część IV. III część pracy prof. Józefa Wyrobka zawiera siedem dokumentów od roku 1582 do 1691. Wymienione w części IV akta obejmują lata 1504-1705. Na końcu książki zamieszczono słownik pojęć staropolskich i rzadko używanych. Fotografie to fragmenty dioramy z Muzeum Regionalnego w Dębicy.
 

„ (…) czytelnik otrzymuje zwartą tematycznie monografię, penetrującą obszar właściwie dotąd niezbadany, z pogranicza historii regionalnej, dziejów ruchu ludowego, kultury i oświaty a także prasy, publicystyki a nawet literatury. (…) w postaci książki dr Grażyny Woźny   Publicystyka włościan z powiatu ropczyckiego i dębickiego na łamach prasy ludowej od schyłku XIX wieku do 1939 roku otrzymujemy pozycję ważką chyba nie tylko dla regionu, ale także dla historii prasy i dziennikarstwa oraz ruchu ludowego a przy tym – co przecież nie obojętne – bardzo sprawnie i potoczyście napisaną  i po prostu, nawet dla czytelnika – niespecjalisty ciekawą, wnoszącą do obiegu naukowego wiele nieznanych i barwnych detali (…).”
Z Recenzji wydawniczej prof. zw. dra hab. Krzysztofa Woźniakowskiego
 

Książka w głównej mierze stanowi biografię doktora nauk medycznych Juliana Maja. Jednocześnie jest zapisem historii powstania szpitala w Dębicy. Historii nie zawsze łatwej, skomplikowanej. Budowa często napotykała na trudności, praca personelu medycznego odbywała się w ciężkich warunkach. Doktor Maj poprzez swój upór, determinację i oddanie do pracy znacząco przyczynił się do poprawienia tego stanu rzeczy i powstania porządnej placówki medycznej.

Informator jest wstępem do wystawy przygotowanej przez wytrawną znawczynię tematu, Dorotę Zahel – kustosza Muzeum Narodowego Ziemi Przemyskiej. W sekwencji poświęconej ozdobom ludowego stroju kobiecego współpracowała z nią  Nalan Sarkady, a oprawę plastyczną zaprojektowała  i wykonała Dorota Stonawska.